momentami

czsami nie ma we mnie zgody

szczególnie kiedy wyraźniej czuję

zapach ziemi uwalnia świadomość

wypełnioną wilgocią deszczowych dni

krew pulsuje w nadgarstkach

jak czas który płynie ruchem jednostajnym

bez nagłych nieznanych zwrotów

pozostawiają we mnie osady

odkładają się w kościach

przyciemniają barwę tęczówki

na skórze żłobią siatkę

coraz bardziej gęstą

wypełnia pozostałe szczeliny

naturalnym zapisanym od narodzin

spoiwem wpisanym w kosmiczny porządek

przekraczania kolejnej granicy

aż do ostatniej bez wpisania w pamięć

Warto przeczytać