jesienność

czasami wracam do starych wierszy

by wyłuskać z nich to co jeszcze trwa

pomimo skraplającej się mgły na dłoni

przechodzę przez kolejne mosty

skrupulatnie zbieram to co można

dołączyć do gęstniejącego powietrza

bez obawy że się nie wpasuje w kształt

elastyczność nie ma granic

przyglądam się liściom leżącym na ziemi

jesienność coraz bardziej wnika w skórę

nawilża deszczem dziwi mnie jej chłonność

i odporność na zachowanie gładkości

sprawdzam jak zachowuje się przy bólu

który trwa od samych narodzin zmienia się

intensywność poddana metamorfozie

na bardziej znośne albo już oswojone

kiedy wiem że nic nie mogę zrobić

nie znam przepisu na wieczną wiosnę

może jednak to dobrze że myśl płynie

przez pory roku nazywane ciągle od nowa

przy wciąż takim samym smaku kawy

Warto przeczytać